Wie?
Ik kan me niet herinneren dat ik niet schreef, zelfs niet dat ik het leerde. Wel dat ik opgetogen was dat ik, maanden nadat ik 'm voor mijn verjaardag kreeg, op school eindelijk met mijn vulpen mocht schrijven. Hij was rood en rond en had coole blauwe inktpatronen die zo'n fijne klik gaven als je ze in de houder stopte.
De vulpenvictorie duurde nog geen uur. Met mijn linkspoot smeerde ik de blauwe inktletters uit over het papier, via mijn hand in m'n gezicht en m'n haar. Ik had het er graag voor over, maar mijn juf was onverbiddelijk. Ze had nooit verkering gehad en zou dat ook nooit krijgen en ik wist waarom. Als je vulpenliefde niet eens snapte, dan was verliefd worden op een mens zeker te hoog gegrepen.