Schoonmoeder

Ik loop een straat in die afgesloten blijkt, loop terug en hoor 2 mannen leunend tegen een shovel zeggen: nou, schoonmoeder kan niet op bezoek komen. Hè, wat zullen ze dat jammer vinden. Er volgt een vette grinnik.

Een eindje verderop dringt het pas tot me door dat ze het over mij hadden. Behalve dat ik ze meteen niet zo aardig vind, moet ik het ook laten bezinken. Van niet welkome opmerkingen als lekker wijf, ging ik via milf (voor de niet-ingewijden, afkorting van mothers I like to fuck), ineens wel heel rap door naar de schoonmoeder waar niemand op zit te wachten.

Die shovelmannen zijn bepaald geen materiaal waar deze vrouw warm van wordt, toch zou het nooit in me opkomen om ze bij te praten over hun lustdodende uiterlijk. En als ik wel warm van iemand word, voel ik nooit de behoefte in het voorbijgaan suggestieve bewegingen te maken, terwijl ik ’hé lekkere stoot’ roep.

Het is tijd om het roer om te gooien. Ik ga wijdbeens voor de shoveljongens staan, gooi nonchalant een kauwgompje in mijn mond, bekijk ze ontspannen van boven tot onder en weer terug. Tegen de ene zeg ik, terwijl ik op zijn dikke buik wijs: wel heel veel afdak voor zo’n beetje gereedschap, of nie?

Ik moet snel zijn, want die met veel afdak en klein gereedschap, klimt met een wilde blik in zijn ogen verrassend snel op zijn shovel. Ik loop, een mogelijke deadline negerend, zo verleidelijk mogelijk naar die andere, lik uitdagend mijn lippen en zeg ‘oh schatje, ik hoop dat je van piemel houdt, want die heb ik hier onder mijn jas voor je klaar staan’. Met mijn hand in mijn jaszak breng ik mijn telefoon als surrogaat-erectie in stelling.

Bedankt voor de inspiratie, shoveljongens. Door jullie heb ik de schoonmoeder from hell  in mezelf ontdekt.