Man

En dan beland ik tijdens semi-post corona op het terras van mijn buurtcafé per ongeluk, op anderhalve meter, met de man die na een 21-jarige relatie al bijna 16 jaar mijn ex is. Een relatie waarin we samen volwassen werden en ook nog eens een prachtige zoon kregen. Die liefde slijt nooit helemaal, al spreek ik natuurlijk geheel en alleen voor mezelf.

We hoeven niet meer samen, hij is al jarenlang gelukkig met een andere vrouw en uh, ik rommel ook wat aan. Maar wee degene die hem wat probeert aan te doen. Doe het niet, want je zult niet weten wat je over je afroept. Of eigenlijk wel: mijn toorn dus. 

Vervolgens kwam de man met wie ik afsprak erbij. De erudiete 12 jaar oudere man die bijna een geliefde was. Dat redden we net niet. Maar de knop ging om toen ik na best wat gedoe besliste dat we als bierbroeders m/v wel toekomst hadden. Dat bleek. We doen af en toe samen een museum of een voorstelling, maar drinken vooral een keer in de paar maanden samen veel bier. En dat blijven we doen totdat we erbij neervallen, ooit.

Diezelfde avond kwam ook nog een wat jongere man ten tonele, waarmee wellicht wat amoureus kan ontstaan. Geen idee welke kant dat op gaat, maar na zo’n avond ben ik dankbaar voor ‘de man’. Hoezeer ik vrouwen ook waardeer en in al hun complexiteit vaak gemakkelijker begrijp, zijn er heel veel mooie mannen. Alleen al tijdens een semi-post corona avond op het terras van mijn buurtcafé.