Barbie

Ik kwam sinds lange tijd in een speelgoedwinkel en werd helemaal blij van de schappen vol Barbies. Die van mij had vroeger een door mijn oom gemaakte koffer waarin zij paste, samen met haar garderobe, die geordend aan kleerhangertjes aan een stang hing. Van mijn nachtkastje maakte ik een appartement voor haar, met lift.

Als je in de jaren tachtig als meisje volwassen werd en een beetje voor vol wilde worden aangezien, praatte je nooit meer over je liefde voor Barbie. (Als jongen trouwens ook niet.) Het hoogst haalbare was blijkbaar een ‘tomboy’ te zijn en dat zegt nu achteraf minimaal de helft van de Nederlandse vrouwen van mijn leeftijd te zijn geweest.

De jaren tachtig gingen in mijn geval over blowen, punk, nihilisme en feminisme. Van de eerste drie heb ik weinig geleden, maar dat feminisme zit me nog steeds wel dwars. Niet omdat het vrouwen leerde zelfstandig te zijn, want voor jezelf kunnen zorgen, vind ik vanaf mijn zesde al vrij normaal. En ook het hebben van gelijke kansen is een prima reden om te vechten. Ik ben dan ook heel blij dat er weer meer bewustzijn is dat dit nog steeds niet vanzelfsprekend is.

Maar van het feminisme van die tijd, herinner ik me vooral de negatieve houding ten opzichte van wat als typisch vrouwelijk werd gezien. Om te emanciperen moest je feitelijk een halve kerel worden. Zoals de slogan van de rijksoverheid ‘een slimme meid is op haar toekomst voorbereid’, waarin vooral de tot dan toe mannelijke eigenschappen en beroepen werden verheerlijkt. Zelfs als je meer een talenmens was, werd je als meisje verteld dat het zonder wiskunde nooit echt wat zou worden en als je echt geëmancipeerd bezig wilde zijn, ging je in een doorwerkbroek onder een auto liggen en die sneller en beter repareren dan een man.

In de winkel zag ik tot mijn genoegen dat Barbie nog steeds vrouwelijk was, elke kleur had en intussen alles kon worden wat ze wilde, van dierenarts, bouwvakker, gitarist tot astronaut. Maar de allerbeste was de feeënprinses. Ik wist meteen dat dit destijds een prima advies van de decaan geweest was. In plaats van het mismoedig hangende hoofd vanwege mijn gebrek aan wiskunde, een enthousiast: volgens mij is feeënprinses wel iets voor jou!

Ik weet zeker dat ik een hele goede was geworden, maar wat niet is, kan nog komen. Ik heb namelijk echt wel wat geleerd van die tijd: een slimme meid doet gewoon lekker waar ze zin in heeft.